Osteopathie is een geneeswijze die zich richt op herstel van bewegingsbeperkingen in het lichaam. Deze beperkingen kunnen zijn ontstaan door bv. ongeluk, emotionele spanning, bepaald gebruik, overbelasting, operatie, stress, verkeerde voeding/huisvesting, enz.
Met subtiele technieken worden spieren, wervels, gewrichten, pezen, zenuwen, organen, steunweefsel, enz. behandeld (losgemaakt/gestimuleerd).
Osteopathie is een holistische geneeswijze. Dat betekent dat niet alleen aandacht wordt geschonken aan een lokaal probleem, maar bovenal aan dehondin zijn totaliteit. Structuren en weefsel zijn in het lichaam onlosmakelijk met elkaar verbonden en beïnvloeden elkaar. Zo heeft het bewegingsapparaat invloed op de functie van de organen en de doorstroming van bloed en hersenvloeistof, lymfedoor de daarvoor bestemde structuren en visa versa. Het lichaam is dagelijks bezig zichzelf in evenwicht te houden (allostase). Dit zelfherstellend vermogen kan een osteopaat stimuleren en/of ondersteunen.
Osteopathie is een prima ondersteuning wanneer zich een probleem voordoet. Echter het preventieve karakter is nog groter. Voorkomen is beter dan genezen.
Door training kan de osteopaat met de handen de beweeglijkheid van nagenoeg elke structuur binnen het lichaam waarnemen, beoordelen en zo nodig verbeteren. Door de beweeglijkheid te herstellen stimuleert de osteopaat het zelfgenezend vermogen van het lichaam, waardoor klachten vermindert worden of voorkomen kunnen worden.De osteopaat past daarvoor allerlei technieken toe die niet zoals bij veel therapie vormen alleen gericht zijn op het bewegingsapparaat. Een groot deel van de technieken zijn gericht op samenhang van bewegingsapparaat met organen, bindweefsel, vloeistoffen en niet te vergeten het cranio sacrale systeem en diverse ritmen in het lichaam.
Ontstaan osteopathie
De grondlegger van de osteopathie is Dr. Andrew Taylor Still (1828-1917). Als klassiek geschoold arts leefde hij in een onrustige tijd in de Verenigde Staten. Door een hersenvliesepidemie verloor hij familieleden. Hierdoor verloor hij ieder vertrouwen inde geneeskunde van die tijd. Dankzij observaties, dissecties en veel studie kwam hij tot het inzicht dat gezond weefsel een zekere mate van beweging moet vertonen en dat bewegingsverliezen nadelig inwerken op de gezondheid/vitaliteit van het lichaam. Zijn persoonlijke bevindingen integreerde hij met zijn klassieke medische achtergrond. Hiermee werd medio 1870 het fundament voor de moderne manuele geneeswijzen gelegd. In 1874 gaf hij zijn concept de naam osteopathie. Osteopathie is de samenvoeging van het woord “osteon” (bot of weefsels) en het woord “pathos” (lijden, maar ook voor leiden). Met andere woorden: osteopathie staat voor het lijden van “weefsels” in het lichaam, waardoor zij in haar beweeglijkheid wordt beïnvloed.
Osteopathie voor honden wordt op dit moment in Nederland onderwezen ter aanvulling op de opleiding voor paarden. Om daar verandering in aan te brengen bied ik in samenwerking met anderen een osteopathie opleiding aan specifiek voor honden.
Osteopathie is niet alleen voor honden die bewegingsbeperkingen vertonen, echter ook voor dieren waar ogenschijnlijk niets aan mankeert maar waar onderhuids wel al wat aan het ontwikkelen is.
Osteopathie is een behandelwijze die niet alleen symptomen behandelt, maar probeert de onderliggende klachten op te sporen. Omdat symptomen of klachten zich soms op andere plaatsen voordoen dan waar de oorzaak gelegen is, wordt naar het hele hondenlichaam gekeken. De oorzaak kan vanuit het lichaam komen, bijvoorbeeld een ontsteking, maar ook van buiten zoals: overbelasting, huisvesting, voeding, stress, trauma’s, enz. In de osteopathie worden de volgende systemen gebruikt als aangrijpingspunt voor de behandeling:
- Pariëtaal systeem (botten, spieren, pezen, wervelkolom en alle gewrichten)
- Visceraal systeem (de organen)
- Cranio-sacraal systeem (de schedelbeenderen die via de hersenvliezen en ruggenmergvlies zijn verbonden met het heiligbeen)
Ontstaat er een probleem of stoornis in één van deze systemen, dan zal zich dat voortzetten in de twee andere systemen. Dit gebeurt mechanisch, of door verminderde circulatie dan wel door tussenkomst van het zenuwstelsel. De osteopathie probeert dit verloren evenwicht van het hondenlichaam door middel van diervriendelijke manuele technieken te herstellen (dus geen hamers e.d.).